OAI (Open Application Interface) : W telekomunikacji , OAI odnosi się do interfejsu, który może być używany do programu i zmiany działania PBX (priivate branch exchange)
OAM (Operations , Administration and Maintenance) funkcje : Funkcje OAM są zbiorem funkcji zdefiniowanych przez CCITT dla zarządzania niższymi warstwami w sieci ATM (Asynchronous Transfer Mode) lub ogólnie sieci szerokopasmowej ISDN (BISDN). Funkcje są implementowane w przepływie dwukierunkowym informacji między odpowiednimi subwarstwami. Funkcje dzielą się na poniższe kategorie :
• Monitorowanie wydajności : funkcje te sprawdzają czy sieć działa na odpowiednim poziomie. Generują również informację , którą można wykorzystać do konserwacji
• Wykrywanie defektów : Te funkcje identyfikują wady lub usterki w sieci
• Ochrona systemu : Te funkcje są odpowiedzialne za izolowanie uszkodzonych elementów i przełączenie na inne elementy , w celu utrzymania poprawnie działającego systemu
• Zgłaszanie awarii : Te funkcje informują inne jednostki zarządzające (takie jak oprogramowanie zarządzania siecią) o awarii
• Lokalizacja usterek : Te funkcje określają gdzie wykryto awarię, w celu umożliwienia systemowi podjąć właściwej ochrony u raportowanie działań
Obiekt : W roli bieżącego obliczeniowego bełkotu technicznego, termin obiekt może odnosić się do każdej jednostki, która ma właściwości i działania (lub metody) z nim powiązane. Każda właściwość stanowi gniazdo do którego określona informacja (wartość dla tej właściwości) zostanie wstawiona. Określone połączenie właściwości definiuje obiekt lub typ obiektu, a określone połączenie wartość dla właściwej definicji określonej instancji tego typu obiektu. W sieci termin obiekt odnosi się do pewnego rodzaju grupowania, listingu czy defnicji. Na przykład użytkownicy ,maszyny , urządzenia i serwery są uważane za związane z siecią obiekty. Abstrakcyjne byty, takie jak grupy , kolejki i funkcje, mogą być również traktowane jako obiekty. Obiekty stanowią przedmiot zainteresowania głównie w związku z konkretnymi kontekstami sieciowymi lub modelami. Na przykład, zarządzane obiekty są elementami , które mogą być używane do realizacji zadania lub monitorowania aby uzyskać przegląd wydajności i podsumowanie. Te obiekty są ważne ponieważ dostarczają danych dla programów zarządzania siecią , jakie uruchamiać mogą nadzorcy sieciowi. W sieci Novell NetWare, obiekt jest dowolną jednostką, która jest definiowana w bazie obiektów sieci serwera plików w NetWare wesja 2.x i 3.x, lub NetWare Directory Services (NDS) w wersji 4.x. Obiekty NDS są obiektami zawartymi w bazie danych dla NDD> Globalne drzewo informacji zawiera definicje wielu obiektów używanych w zarządzaniu siecią i działaniami powiązanymi sieciowo. W programowaniu obiektowym (OOP), obiekt jest samodzielnym składnikiem, który zawiera za dużo danych (właściwości) i kod i (działania). Programowanie obiektów może być zdefiniowane w odniesieniu do innych obiektów, w tym przypadku pochodny obiekt może dziedziczyć właściwości i metody z obiektu nadrzędnego. Rzeczywista instancja typu obiektu będzie zawierała wartości danych i metod , które mogą odróżniać go od innych instancji obiektów tego typu .Dziedziczenie i polimorfizm, które umożliwia pojedynczemu obiektowi wyglądać i zachować się inaczej (ale właściwości) w różnych instancjach, są dwie cechy które pomagają nadać OOP siłę i właściwości dla których jest odnotowany
ObjectBroker : ObjectBroker, z Digital Euipment Corporation (DEC), jest to pakiet, który pozwala aplikacjom uruchamianie w środowisku zorientowanym obiektowo, ale na innym sprzęcie, komunikują się ze sobą w przejrzysty sposób. Umożliwia to programistom tworzenie aplikacji i usłuf zorientowanych obiektowo, które są rozprowadzane w sieci. ObjectBroker działa na różnych platformach, w tym w systemach OpneVMS, ULTRIX i OSF/1, kilka innych wariantów UNIX′a, Macintosh System 7, Windows
Oktet : Grupa ośmiu bitów. Określenie to jest zazwyczaj stosowane przy opisywaniu formatu ramki lub pakietu
ODA (Open Document Architecture) : aficzne ODA jest standardem ISO dla wymiany dokumentów złożonych, które są dokumentami, które mogą zawierać czcionki i grafiki w uzupełnianiu do tekstu. Norma ISO8613 określa trzy poziomy reprezentacji dokumentu
• Poziom 1: tylko dane tekstowe
• Poziom 2: tekst i dane graficzne ze środowiska przetwarzania tekstu
• Poziom 3 : Tekst i dane graficzne ze środowiska publikowania pulpitu
Norma dotyczny przede wszystkim zachowanie informacji o układzie i grafice w dokumencie. To znaczy, fizyczne połączenie jest uważane za oczywiste; to jest połączenie logiczne, które jest ustandaryzowane
ODBC (Open Database Connectivity) : Interfejs API (Application Program Interface) opracowany przez firmę Microsoft w celu uzyskania dostępu do baz danych w systemie Windows. Alternatywą dla ODBC jest IDAPI (Integrated Database Application Programming Interface), który jest zaproponowanym przez Borland, IBM, Novell i WordPerfect
ODI (Open Data-link Interface) [otwarty interfejs łącza danych] : ODI to architektura opracowana przez firmę Novell i Apple, która zapewnia standard interfejsu dla kart interfejsu sieciowego (NIC) lub sterowników. Umożliwia to użycie wielu protokołów i wielu sterowników LAN z pojedynczą kartą sieciową. Na przykład ODI może udostępnić pojedynczej stacji roboczej dostęp do sieci Novell NetWare za pośrednictwem jednego stosu protokołów i sieci opartej na systemie UNIX lub AppleTalk za pomocą innego. W efekcie, ODI może komunikować się (częściowo) niezależnie od obu protokołów i nośników. ODI znajduje się miedzy sterownikami sieci LAN (rozmowy z NIC) a stosami protokołów. Dzięki oddzielnym interfejsom protokołów i kart sieciowych, ODI pozwala na mieszanie i dopasowywanie tych dwóch poziomów w sposób przejrzysty. Interfejs dla ODI składa się z dwóch głównych elementów : LSL i MLI. LSL (link-support layer) pośredniczy między protokołami a sterownikami. LSL sprawdza pakiet przychodzący i wysyła go do odpowiedniego stosu protokołów. Pakiety wychodzące są kierowane w sposób analogiczny do odpowiedniego MLID (multiple link interface driver). MLI (multiple link interface) komunikuje się z NIC przez MLID. Samo MLI ma trzy główne komponenty, każdy o szczególnym znaczeniu
• MSM (media-support module) zapewnia interfejs do LSL. Ten komponent ODI jest relatywnie stabilny
• TSM (topology-specific module) zapewnia funkcje potrzebne do działania z określoną topologią sieci taką jak Ethernet, Token Ring lub ARCnet. Ten komponent składa się z kilku smaczków, każdy z nich relatywnie stabilny. Moduł dla określonej topologii (takiej jak Ethernet) obsługuje wszystkie warianty dla tej topologii (na przykład Blue Book 802.3)
• HSM (hardware-specific module) zapewnia interfejs do określonej karty sieciowej . Jest to element, który jest najczęstszym tematem zmian
Novell zapewnia również ODINSUP, sterownik ,który służy jako interfejs między ODI a NDIS (Network Driver Interface Speciifcation), który jest odpowiednikiem ODI firmy Microsoft. Kiedy dostępny jest ODINSUP, LSL będzie przekazywał nierozpoznane pakiety ODINSUP. Sterownik ten, z kolei przekaże pakiet do NDIS, przy założeniu ,że sterownik NDIS będzie w stanie sobie z tym poradzić.
ODINSUP (ODI/NDIS Support) : ODINSUP to sterownik firmy Novell, który może pośredniczyć między interfejsami ODI firmy Novell i NDIS Microsoft dla połączenia stosów protokołów i sterowników LAN. Z ODINSUP , możliwe jest aby stosy protokołów obsługiwane przez NDIS komunikowały się przez interfejsy ODI, tak aby stacja robocza mogła ładować zarówno sterowniki ODI i NDIS oraz menadżerów stosu w tym samym czasie. Stacja robocza może następnie zalogować się w różnych sieciach za pomocą jednej karty NIC
OFB (Output Feedback) : Tryb pracy dla Data Encryption Standard (DES)
Office Drop : Kabel sieciowy, który przychodzi do węzła
Offline Newsreader : Czytnik wiadomości w trybie offline , który może pobierać pliki z grup dyskusyjnych , tak ,że użytkownik może przejrzeć pst w późniejszym czasie. (Newsreader jest programem do uzyskiwania dostępu, pobierania i czytania postów z grup dyskusyjnych). Taki program może zaoszczędzić na kosztach czasu połączenia ,ale może zajmować dużo miejsca, a w końcu ,zajmuje tyle samo czasu , co wykonywanie online). Tworzenie przydatnego killfile (filtr i selektor wiadomości i newsów) może pomóc aby przeglądarka internetowa była bardziej efektywna
OFNP (Optical Fiber Nonconductive Plenum) [światłowód nieprzewodzący plenum] : UL (Underwriters Laboratory) oznaczenie włókna światłowodowego spełniające określone kryteria bezpieczeństwa
OFNR (Optical Fiber ,Nonconductive Riser) [światłowód, przewód nieprzewodzący] : UL (Underwriters Laboratory) oznaczenie włókna światłowodowego spełniający określone kryteria bezpieczeństwa
OH (Off Hook) [wyłączony] : W telefonii, OH jest używany dla wskazania ,że linia telefoniczna jest w użyciu
Ohm : Ohm jest jednostką rezystancji; elektryczny odpowiednik tarcia. Jednostka ta jest sygnalizowana wielką , grecką literą omega (?)
OIW (PSI Impementers Workshop) : OIW jest jednym z trzech regionalnych warsztatów dla wykonawców Modelu Odniesienia OSI. Warsztat ten dotyczy regionu Ameryki Północnej. Pozostałe warsztaty to EWOS (European Workshop for Open Systems) i AOW (Asia and Oceania Workshop)
OLE (Object Linking and Embedding) : OLE jest mechanizmem za pomocą którego aplikacje Windows mogą dołączać wzajemnie kreacje w plikach. Na przykład , obrazy graficzne lub arkusz kalkulacyjny może zostać dołączony do dokumentu pod odpowiednimi warunkami. Po jego dołączeniu, obiekt ten może być modyfikowany lub edytowany przy użyciu programu ,który go stworzył. Użytkownik może wywołać ten program przez podwójne kliknięcie na obiekcie, co oznacza ,że obsługa OLE mysi być zapisywana w aplikacjach (w przeciwieństwie do automatycznego udostępniania ich jako części środowiska Windows). Wszystkie aplikacje zaangażowane w transakcję OLE muszą wyraźnie wspierać OLE. Zostały wydane dwie główne wersje specyfikacji OLE, 1.0 i 2.0,któŽe mają różne możliwości. Możliwości w danej wymianie są określone przez najniższą wersję zaangażowanego OLE. Łączenie i osadzanie w nazwie to alternatywy . Oznacza to , że można wykonać jedną z następujących czynności:
• Odwołanie do rzeczywistego obiektu do pliku dokumentu. Zanim można wydrukować dokument lub uzyskać dostęp do obiektu przez dokument, obiekt musi być załadowany z dysku. Odzyskiwanie obiektu tylko w razie potrzeby zapewnia ,że zostanie pobrana najnowsza wersja obiektu
• Umieszczenie obiektu w pliku dokumentu przez stworzenie kopii obiektu w pożądanej lokacji. Możesz wywołać program tworzący z osadzonego obiektu; jednakże osadzony obiekt nie ma już wpływu na oryginalny obiekt. Oznacza to ,że po osadzeniu obrazu w dokumencie, możesz wywołać program tworzenia obrazu z osadzonej kopii, ale edycja obrazu oryginalnego nie zmienia osadzonej kopii
ONC (Open Network Computing) : Model dla obliczania rozproszonego, pierwotnie stworzony przez Sun Microsystem ,ale obsługiwany przez większość implementacji UNIX′owych. Modem ONC używa NFS (Network File System) dla obsługi plików rozproszonych w odległych lokalizacjach. Komunikacja z odległymi serwerami i urządzeniami następuje przez RPC (remote procedure calls). Model ONC wspiera protokół stosu TCP/IP
Open [otwarty] : W kablu, otwarty odnosi siędo luki w materiale przewodzącym gdzieś wzdłuż ścieżki kabla, na przykład w jednym przewodzie w parze. W zależności od luki, może to utrudniać lub uniemożliwiać transmisję danych wzdłuż kabla. W sieci i innych kontekstach komputerowych, otwarte jest używane jako przymiotnik odnoszący się do elementów lub interfejsów których specyfikacje zostały podane do wiadomości publicznej , dzięki czemu mogą być używane przez osoby trzecie do tworzenia kompatybilnych (lub konkurencyjnych) produktów. Jest to przeciwieństwo zamkniętych, zastrzeżonych środowisk.
Open Pipe : Termin używany do opisania ścieżki między nadawcą a odbiorcą w komunikacji komutowanej i dzierżawionej. Intencją jest wskazanie ,że przepływ danych bezpośrednio między tymi dwoma lokacjami (przez open pipe) a nie muszą być dzielone na pakiety i trasowane przez różne ścieżki
Otwarty System : Generalnie system, którego specyfikacje są publikowane i udostępniane w celu ułatwienia nawiązania połączenia lub komunikacji z systemem. Jest to przeciwieństwo zamkniętego lub zastrzeżonego systemu. W kontekście Modelu Referencyjnego OSI, system otarty jest systemem obsługującym ten model dla łączenia systemów i sieci
Optyczny napęd : Napęd optyczny zapewnia pamięć masową za pomocą kodowania optycznego lub magnetooptycznego. Napędy optyczne stają się coraz bardziej popularne dla sieci ponieważ mają dużą pojemność pamięci. Rodzaje napędów optycznych :
• CD-ROM (Compact Disc -Read -Only Memory): Napęd tylko do odczytu dla nośnika z dużą pojemnością pamięci 666 megabajtów (MB). CD-ROM nie mogą być używane do zapisu danych, tylko do odczytu. Dyski kompaktowe mogą być używane jako dane, dokumentacja lub źródło oprogramowania
• WORM (write once , read many) : Napęd WORM może zapisywać na nośniku, ale może zapisać tylko raz w każdej lokacji na dysku. Po zapisaniu, informacja może być odczytana tak często jak to pożądane
• EO (erasable optical) : Napęd EO używa nośnika podobnego do dysku CD, ale jest zamknięty w swojej obudowie. Jest to nośnik odczyt/zapis na którym informacje są przechowywane w formie optycznej
• OROM (optical read-only memory) : Ta metoda przechowywania wykorzystuje format podobny do tego z CD-ROM, ale dysk OROM może być odczytywany przez napęd magnetooptyczny
• MO (magnetooptyczny) : Ogólny termin dla napędów używających urządzeń optycznych
Optyczny przełącznik : Przełącznik optyczny używa światła dla wykonania funkcji przełączania, takiej jak połączenie strumienia wejściowego do kanału wyjściowego. Przełączniki optyczne są dużo szybsze niż przełączniki elektromechaniczne czy elektryczne, i są potrzebne dla bardzo szybkich technologii komunikacyjnych
ORB (Object Request Broker) [broker żądania zleceń] : Jest to usługa ,która umożliwia włączenie istniejących aplikacji do komunikowania się z aplikacjami obiektowymi lub czołowymi. Umożliwia to aplikacji żądanie usługi bez znajomości struktury katalogów środowiska, w którego żądana jest usługa. Gdy żądanie zostanie zgłoszone, ORB znajduje żądany obiekt, jeśli to możliwe, i stosuje odpowiednią metodę - w sposób w jaki powinien być przejrzysty dla żądającego. ORB jest centralną części CORBA (Common Object Request Broker Achitecture), która została opracowana przez OMG (Object Management Group)
Order of Magnitude [Rząd wielkości] : Rząd wielkości odnosi się do zmiany wartości liczbowej, która jest wielokrotnością pierwotnej, lub referencyjnej, wartości .W systemie dziesiętnym, zmiany które są potęgami 10 są powszechnie używane jako rzędy wartości. Zatem A i B różnią się o jeden rząd wielkości, jeśli jeden to 10 razy drugi; różnią się dwoma rzędami wielkości jeśli pierwszy to 100 razy drugi. Rząd wielkości jest określany przy użyciu podstawy. Zatem w systemie binarnym, potęga 2 determinuje rząd wielkości
Originate mode [tryb początkowy] : W komunikacji , tryb początkowy jest trybem urządzenia , które inicjuje połączenie i czeka aż urządzenie zdalne odpowie.
OS (System Operacyjny) : System operacyjny jest to oprogramowanie uruchamiające komputer. DOS, OS/2 ,UNIX i System7 są przykładami systemów operacyjnych System operacyjny wykonuje następujące czynności:
• Działa ze sprzętem komputerowym
• Zapewnia środowisko i interfejs użytkownika
• Wykonuje polecenia użytkownika lub instrukcje programu
• Zapewnia wejście i wyjście, pamięć i miejsce przechowywania, zarządza plikami i katalogami
Generalnie, system operacyjny zapewnia ogólny interfejs i zestaw poleceń dla użytkownika. Interfejs ten można zastąpić różnymi powłokami systemu operacyjnego, Powłoki takie mogą również zawierać dodatkowe polecenia, których można użyć podczas uruchamiania określonej powłoki. Windows dostarcza graficznej powłok dla środowiska DOS, powłok Thompson (z Thompson Automation) lub mks Toolkit (z Mortice Kern Systems) dostarczają powłok UNIX′owych dla DOS. Wbudowany w komputer domowy system operacyjny może zostać uzupełniony lub zastąpiony przez inny system operacyjny, taki jak sieciowy system operacyjny (NOS). Oprócz obowiązków zwykłego systemu operacyjnego, NOS musi być w stanie wykonać następujące czynności:
• Zapewnić dostęp do plików i zasobów (np. drukarek) w sieci
• Dostarczyć usług przesyłania wiadomości i / lub usługi e-mail
• Włączać węzły w sieci dla komunikacji wzajemnej
• Obsługiwać komunikację międzyprocesorową (IPC) . która umożliwia przetwarzanie w sieci dla komunikowania się wzajemnego
• Odpowiadania na żądania aplikacji lub użytkowników sieci
• Planowanie żądań i ścieżek do odpowiednich miejsc w sieci
OS/2 : OS/2 lub OS/2 Warp to 32 bitowy system operacyjny dla komputerów z procesorami Intela. System został stworzony wspólnie przez IBM i Microsoft, ale został całkowicie przejęty przez IBM. Tu, OS/2 odnosi się do dowolnej wersji systemu operacyjnego. Do nazwy dodano "Warp" dla wersji 3, a słowo to zostanie dodane tylko gdy określona wersja systemu jest omawiana. OS/2 wspiera prawdziwy wyprzedzający multitasking, wiele wątków, adresowanie pamięci płaskiej (niesegmentowanej), zorientowany obiektowo graficzny interfejs użytkownika (GUI) , różne typy sieci i zainstalowanych systemów plików. Główną zaletą prawdziwej wielozadaniowości jest ot ,że awaria aplikacji spowoduje awarię tylko jednej aplikacji i nie zamrozi całej maszyny. Inne zadania będą wykonywane.
Obsługa Systemu Plików
Wspiera tablicę alokacji plików (FAT) w systemach DOS i własnym HPFS(High-Performance File System) OS/2. System może również wspierać dodatkowe systemy plików, takie jak CDFS (system plików CD-ROM). HPFS ma dwie szczególnie przydatne funkcje: długie nazwy i rozszerzone atrybuty. Nazwy HPFS mogą zawierać maksymalnie 254 znaki i mogą zawierać spacje. Funkcja rozszerzonego atrybutu może służyć do skojarzenia dowolnych informacji lub właściwości odpowiednich dla pliku. Na przykład ikony, wersja lub inne specjalne informacje, i zasoby używane dla pliku mogą być przechowywane w atrybutach rozszerzonych. Rozszerzonym atrybutem może być inny plik. Te atrakcyjne cechy mogą powodować problemy ze zgodnością. Programy DOS i Windows nie mogą używać plików HPFS. Workplace Shell OS/2 udostępnia potężny interfejs zorientowany obiektowo, który integruje możliwości zarówno programu Windows jak i Menadżera Plików. Będąc obiektowym, Workplace Shell wie ,jak manipulować różnymi typami elementów (takimi jak tekst lub pliki danych, ikony, aplikacje, i urządzeniami) ,a także można nauczyć się obsługiwania innych. REXX jest językiem programowania makr który może być używany do pisania skryptów i ulepszenia Workplace Shell.
Interfejsy i Zasoby OS/2
REXX jest językiem poleceń i makr, dołączonym do OS/2. W rzeczywistości, REXX jest pełni prawnym językiem programowania, więc możesz używać go do pisania skryptów, które są bardziej złożone niż pliki wsadowe DOS. Takie skrypty mogą poprawić środowisko Workplace Shell lub ułatwić pracę użytkownika w inny sposób. Wersja 3 - tj. OS/2 Warp - również zawiera Bonus Pack ,który czyni środowisko OS/2 bardziej inteligentnym. Właściwe używane , takie funkcje mogą również czynić użytkownika bardziej użytecznym i bardziej wydajnym. Na przykład Bonus Pack zawiera Personal Information Manager (PIM), który dostarcza wielu elementów potrzebnych dla organizacji Twojego życia - przynajmniej na dysku. PIM obejmuje książkę telefoniczną, kalendarz, terminarz, ma codzienny planer, notatnik i listę rzeczy do zrobienia. Jest nawet program Event Monitor który wyświetla alarmy a nawet wykona zautomatyzowane zadania IBM Works jest oprogramowaniem zintegrowanym , które udostępnia kilka najczęściej używanych aplikacji - edytor tekstu, arkusz kalkulacyjny, bazę danych
i generator raportów - w pojedynczym pakiecie. Łącznie aplikacje mogą nie być tak potężne jak te zawarte w pakietach biurowych firm Lotus, Microsoft czy Novell. Niemniej jednak każda aplikacja jest w pełni funkcjonalnym przykładem swojego gatunku. Bonus Pack zawiera również przeglądarkę multimedialną, która może obsłużyć pliki graficzne, wideo i dźwiękowe. Przeglądarka wywoła odpowiedni komponent dla wyświetlenia lub odtworzenia materiału nietekstowego, który pojawia się w programie lub pliku. Kilka dodatkowych zasobów dotyczy sieci lub innych form telekomunikacji. Zasoby te obejmują:
• HyperACCESS Lite, który jest ogólnym programem komunikacyjnym, który może służyć jako punkt końcowy połączeń z serwisami internetowymi lub systemami biuletynów (BBS)
• FaxWorks for OS/2, który umożliwia wysyłanie , odbieranie, przeglądanie ,manipulowanie i drukowanie faksów.
• CIM (CompuServe Information Manager) for OS/2, który zapewnia dostęp do usług online CompuServe
• Internet Connection Services, który zapewnia oprogramowanie potrzebne do połączenia z Internetem za pośrednictwem modemu (połączenie SLIP) i który dołącza również programy do korzystania z Internetu. Pakiet ten zawiera programy Gopher, FTP i Telnet, jak również czytnik grup dyskusyjnych, klienta poczty elektronicznej i przeglądarkę do przeglądania plików WWW. Możesz użyć tego pakietu do połączenia z dostawcą usług internetowych. Program jest prekonfigurowany do łączenia z siecią Global Network IB<, ale możesz zarejestrować się u innego dostawcy.
Wersje OS/2
Wersja 1 )S/2 była 16 bitowym systemem operacyjnym. Bieżąca wersja OS/2 może uruchamiać te 16 bitowe programy przez użycie schematu przeadresowania. OS/2 2.0 wydany w 1992 roku był poważną rewizją, ale mógł nadal uruchamiać programy OS/2.1.x i DOS. Obsługa systemu Microsoft Windows została ograniczona do systemu Windows 3.0, a programy działające w trybie ulepszonym nie były obsługiwane. Wersja 2.1, wydana w 1993 roku dodała obsługę programów Microsoft Windows 3.1 w trybie ulepszonym. Wersja ta dodała obsługę kart PCMCIA i poprawiła obsługę innych urządzeń takich jak płyty CD-ROM i monitory. OS/2 dla Windows udostępnia system OS/2 dla użytkowników, którzy zainstalowali system Microsoft Windows 3.1
OS/2 Warp
W wersji 3.0 , IBM dodał słowo Warp do nazwy. Uprościł wiele funkcji sieciowych systemu i dodał kilka. Pakiety Wersji 3 przychodzą z dwoma konfiguracjami
• Te które zaiwerają WIN-OS/2 , który jest emulacją IBM Windowsa 3.1. Forma ta jest droższa ale nie wymaga instalacji Microsoft Windows w systemie. Po zainstalowaniu systemu WIN-OS/2 można uruchomić większość programów Windows. Możliwe jest zainstalowanie ten wersji , nawet jeśli zainstalowano system Windows, chociaż nie jest jasne dlaczego chcesz płacić na dodatkowe pieniądze i korzystać z dodatkowej przestrzeni, chyba ,że musisz uruchomić 16 bitową aplikację systemu Windows, która nie może działać pod WIN-OS/2, ale może działać pod Windowsem.
• Te , które nie zawierają emulatora Windows. W tej konfiguracji system OS/2 może używać systemu Windows do uruchamiania programów Windows, pod warunkiem ,że system Microsoft Windows jest zainstalowany w systemie
OS/2 Warp Connect
OS/2 Warp Connect dodaje wsparcie dla sieci lokalnych dla telekomunikacyjnych i sieciowych możliwości czystego OS/2 Warp. Warp Connect zapewnia oprogramowanie potrzebne do wsparcia komputera jako węzła sieciowego - albo w domu albo ze zdalnej lokalizacji. Dodatkowe wsparcie sieciowe pochodzi z :
• IBM Peer for OS/2, który umożliwia użytkownikom wymianę informacji i zasobów. Takie maszyny mogą również łączyć się z komputerami z Windows for Workgroups lub innym oprogramowaniem sieciowym
• Rozwiązanie LAN Client , który tworzy węzeł z maszyny klienta albo dla LAN Server lub sieci NetWare
• TCP/IP for OS/2, który zapewnia protokół stosu TCP/IP i dostęp do Internetu (po zasubskrybowaniu dostawcy internetu)
• LAN Distance Remote, który pozwala podłączyć zdalnego komputera PC do PC i wchodzić do sieci ze zdalnej loakcji. Warp Connect również zawiera Lotus Notes Express, który umożliwia użytkownikom współpracę w sieci nad projektami. W końcu, Warp Connect wyposażony jest lub nie w składnik WIN-OS/2 .
OS/2 for SMP
W ostatnich latach maszyny z wieloma procesorami stały się coraz popularniejsze. W Multiprocesowaniu Symetrycznym (SMP), wszystkie procesory są równe, a zadania można zawsze przekazać kolejnemu procesorowi. OS/2 for SMP może wspierać maszyny z /od 2 do 16 procesorów i zapewnia taką samą wielozadaniowość i wiele wątków wspierając wiele procesorów ponieważ zwykły OS/2 zapewnia pojedynczy procesor. OS/2 for SMP jest zgodny z wersją 1.1 Multiprocessor System Specification. OS/2 for SMP musi być wstępnie zainstalowany a zarówno konfiguracja jak i cena zależą od liczby procesorów w komputerze.
OS/2 LAN Server
Jest to właściwie wersja systemu operacyjnego dla LAN Server IBM, sieciowego systemu operacyjnego wbudowanego w OS/2. Zapewnia obsługę serwera sieciowego z systemem DOS, Windows i OS/2 klientów lub aplikacji. Wersja na poziomie wejścia obsługuje do 100 węzłów , a wersja zaawansowana obsługuje do 1000. LAN Server 4.0 obejmuje wszystkie funkcje i możliwości OS/2, a także dodaje własne udoskonalenia i ulepszenia - na przykład odporność na błędy i mirroring dysku w celu zapewnienia dodatkowej ochrony danych. Rozszerzenia do plików HPFS w systemie OS/2 sprawiają ,że dostęp do plików jest znacznie szybszy. LAN Server zapewnia funkcje peer-to-peer , dzięki czemu komputery, nawet klienci DOS, mogą komunikować się ze sobą. Co ciekawe, IBM stworzył TCP/IP ,domyślny protokół stosu w LAN Server 4.0. LAN Server może komunikować się z serwerami z innych środowiskach - w tym NetWare, Solaris, LAN Manager, Windows NT MVS i VM
OS/2 i Sieć
System OS/2 jest przyjazny dla Sieci, a IBM wprowadza do sprzedaży OS/2 w częściach jako środowisko operacyjne , które może integrować różne środowiska. Faktycznie, zarówno LAN Manager Microsoft i LAN Server IBM , sieciowe systemy operacyjne są wbudowane w OS/2. LAN Manager uruchamia się na najwyższym poziomie w systemie OS/2 1.3, ale maszyny z OS/2 2.0 i 2.1 mogą być klientami w sieci LAN Manager. LAN Manager prawdopodobnie nie zostanie przeniesiony do nowszych wersji, ponieważ firma Microsoft zbudowała swoje możliwości w systemie Windows NT. LAN Server uruchamia się również na OS/2 ,a także obsługuje nowsze wersje .LAN Server 3.0 obejmuje wszystkie funkcje i możliwości OS/2 a także zawiera ulepszenia i udoskonalenia, takie jak tolerancja błędów i mirroring dysków, co zapewnia ochronę danych. Rozszerzenie do systemu plików HPFS OS?2 dostarczają większą liczbę funkcji a także znacznie szybszy dostęp. Maszyny z OS/2 mogą być albo serwerami albo klientami w sieci Novel NetWare. Z maszynami OS/2, NetWare działa równolegle z OS/2
OS/2 a Windows
Wpływ OS/2 jest prawdopodobnie większy niż mogłoby się wydawać. Chociaż system OS/2 ma niewielki udział w rynku w porównaniu do systemu Windows, ten system operacyjny znajduje się w niektórych aplikacjach o znaczeniu krytycznym i powszechnie używanych.
OSI (Open Systems Interconnection) : W sieci i telekomunikacji, OSI jest używany do wyrażenia głównej koncepcji siedmiowarstwowego modelu ISO. W tym kontekście , systemem otwartym jest komputer (z oprogramowaniem i peryferiami) , który wspiera ten model dla łączenia systemów w sieci i do przesyłania informacji między tymi systemami
OSI Network Management Model : Model zarządzania siecią, który zawiera zestaw pojęć i wytycznych dla różnych aspektów zarządzania siecią. Model nie dostarcza standardów ani specyfikacji, raczej jest to pojęcie koncepcyjne tych specyfikacji. Znany również jako model zarządzania siecią ISO dla International Standarization Organization, która stworzyła model
OSI Network Address : W Modelu Referencyjnym OSI, adres związany z jednostką z warstwy transportowej. Adres ten może mieć długość do 20 bajtów. Adresy sieciowe OSI mają dwa komponenty: ujednoliconą część domeny początkowej i część specyficzną dla domeny , która jest pod kontrolą administratora sieci.
OSI Presentation Address : W Modelu Referencyjnym OSI, adres powiązany z jednostką w warstwie aplikacji OSI Adres ten składa się z adresu sieciowego OSI i selektorów które identyfikują punkty dostępu do usług (SAP) dla warstwy prezentacji, sesji i transportu. Wartości selektora dostarczają adresy specyficzne dla warstwy
OSI Refenece Model : OSI (Open Systems Interconnection) Refeernce Model jest modelem siedmiowarstwowym, stworzonym przez ISO (International Standarization Organization) dla opisu jak połączyć dowolną kombinację urządzeń w celach komunikacyjnych. Model ten opisuje zadania w postaci siedmiu funkcjonalnych warstw i określa funkcje które muszą być dostępne dla każdej warstwy. Siedem warstw tworzy hierarchię z aplikacji na szczycie do fizycznych nośników komunikacyjnych na dole. Funkcje i możliwość oczekiwane w każdej warstwie są określone w modelu referencyjnym; jednakże model nie określa w jaki sposób ta funkcjonalność musi zostać wdrożona. Model ten skupia się na "wzajemnym połączeniu" i na informacjach ,które mogą być przekazywane przez to połączenie. Model OSI nie skupia się na operacjach wewnętrznych systemu.
Modele Komunikacyjne
OSI Reference Model zawiera dwa modele komunikacyjne:
• Poziomy, model oparty na protokole, za pomocą którego programy lub procesy na różnych maszynach się komunikują
• Pionowy, model oparty na usługach za pomocą których warstwy na pojedynczej maszynie komunikują się.
Program lub protokół na określonej maszynie komunikuje się z odpowiednim programem lub protokołem działającym w tej samej warstwie na innej maszynie. Aby to zrobić, program na każdej maszynie musi polegać na usługach warstwy poniżej programu. Program wysyłający na maszynie musi polegać na warstwie usługi dla właściwej hermetyzacji informacji, tak że pakiet/program dotarł do celu. Program odbierający na drugiej maszynie musi polegać na warstwie usługi aby odebrać pakiet/ program poprawnie. Warstwa usługi , może z kolei polegać ba warstwie usługi aby sprawdzić czy odebrany materiał jest wolny od błędów
Elementy Komunikacyjne
W celach komunikacyjnych potrzebne są poniższe elementy:
• Co najmniej dwie strony pragnące się skomunikować. Mogą to być te same lub różne programy na każdej maszynie, lub mogą to być dwie warstwy na tej samej maszynie.
• Wspólny język, lub protokół ,którym strony mogą się komunikować. Poziomo (tzn. między maszynami), te dwa programy potrzebują wspólnego protokołu lub interpretera dla tłumaczenia dla każdego programu . Pionowo, warstwy komunikują się poprzez API (Application Program Interfaces). API definiują dostępne funkcje dla warstwy i zapewniają mechanizmy dla wywołania tych funkcji
Warstwy OSI
Model Referencyjny OSI wykorzystuje siedem warstw funkcjonalnych dla zdefiniowania komunikacji, która umożliwia każdemu urządzenie komunikować się ze sobą. Siedem warstw zawiera się od warstwy aplikacji na górze do warstwy fizycznej na dole. Górna warstwa jest miejscem gdzie użytkownicy i aplikacje komunikują się z siecią. Warstwa dolna to miejsce gdzie odbywają się rzeczywiste transmisje. Usługi na jednej warstwie komun kują się i korzystają z usług sąsiednich warstw. Warstwa środkowa (transportowa) jest kluczowa. Oddziela górne warstwy aplikacji i usług od niższych warstw sieci i komunikacji, znane jako warstwy podsieci. Poszczególne warstwy zostaną omówione w kolejnych sekcjach, od najwyższej do najniższej warstwy. Omówienie zawiera przykłady programów i protokołów, ale należy pamiętać ,że wiele programów ma możliwości, które obejmują lub przechodzą dwie lub więcej warstw OSI. Dotyczy to szczególnie programów opracowanych w innych (nie-OSI) środowiskach komunikacyjnych. Prawdopodobnie jest to prawdą także w przypadku programów górnej warstwy.
Warstwa Aplikacji
Warstwa aplikacji jest najwyższą warstwą W OSI Reference Model. Warstwa ta jest odpowiedzialna za udostępnianie aplikacji do sieci. Przykłady zadań warstwy aplikacji obejmują transfer plików, pocztę elektroniczną, i zarządzanie siecią. Usługi warstwy aplikacji są dużo bardziej zróżnicowane niż usługi w niższych warstwach, ponieważ cała gama aplikacji i możliwości jest tam dostępna. Szczegółowe informacje zależą od używanego środowiska lub modelu. Na przykład, istnieje kilka aplikacji do zarządzania siecią. Każda z nich dostarcza usługi lub funkcje specyficzne w różnych ramach zarządzania siecią. Porgramy mogą uzyskać dostęp do usług warstwy aplikacji poprzez elementy usług aplikacji (ASE). Istnieje wiele takich ASE, każdy przeznaczony dla innej grupy zadań. aby zrealizować swoje zadnia, warstwa aplikacji przekazuje żądania programu i danych do warstwy prezentacji, która jest odpowiedzialna za kodowanie danych warstwy aplikacji do właściwej postaci.
Protokoły Warstwy Aplikacji. Nie jest zaskakujące ,ze programy aplikacji znajdują się w tej warstwie. Znajdują się również tutaj powłoki sieciowe, które są programami działającymi na stacjach roboczych połączonych z siecią. W rzeczywistości, programy takie jak powłoki sieciowe często dostarczają funkcji, które sięgają lub znajdują się na wielu warstwach. Na przykład NETX, program powłki Novell NetWare, obejmuje trzy główne warstwy. Programy i protokoły udostępniające usługi warstwy aplikacji obejmują:
• NICE (Network Information and Control Exchange), który zapewnia możliwości monitorowania i zarządzania siecią
• FTAM (File Transfer Access and Management), zapewnia możliwości zdalnego zarządzania plikami
• FTP (File Transfer Protocol), który zapewnia możliwość przesyłania plików
• X400, który określa protokoły i funkcje obsługi wiadomości i usług poczty e-mail
• CMIP, który dostarcza możliwości zarządzania siecią w oparciu o ramy sformułowane przez ISO
• SNMP, który dostarcza zarządzania siecią wewnątrz środowiska nie-OSI. Protokół ten nie jest zgodny z modelem OSI, ale zapewnia funkcjonalność określoną w modelu OSI
• Telnet, zapewnia możliwość emulacji terminala i zdalnego logowania. Funkcje Telnet wykraczają poza warstwę aplikacji.
• rlogin, zapewnia zdalne logowanie w środowisku UNIX
WarstwaPrezentacji
Warstwa prezentacji jest odpowiedzialna za prezentowanie informacji w sposób odpowiedni dla aplikacji lub użytkowników zajmujących się informacją. Funkcje takie jak konwersja danych z EBCDIC na ASCII (lub odwrotnie), używają specjalnej grafiki lub zbioru znaków, kompresji danych lub rozszerzenia, a szyfrowanie i deszyfrowanie danych są przeprowadzane w tej warstwie. Warstwa prezentacji udostępnia usługi dla wyższej warstwy aplikacji i używa warstwy sesji poniżej. W praktyce, warstwa prezentacji rzadko pojawia się w czystej postaci. Raczej programy warstwy aplikacji lub sesji będą obejmowały niektóre lub wszystkie funkcje warstwy prezentacji.
Warstwa Sesji
warstwa sesji jest odpowiedzialna za zsynchronizowanie i sekwencjonowanie okna dialogowego i pakietów w połączeniu sieciowym. Warstwa ta jest również odpowiedzialna za upewnienie się ,że połączenie jest zachowane do czasu zakończenie transmisji i zapewnia ,że podczas sesji są podejmowane odpowiednie środki bezpieczeństwa (tj. połączenie) Funkcje zdefiniowane w warstwie sesji obejmują te dla komunikacji bram sieciowych. Warstwa sesji jest używana przez warstwę prezentacji nad nią i wykorzystuje warstwę transportową poniżej.
Protokoły Warstwy Sesji. Możliwości warstwy sesji są często częścią innych konfiguracji (na przykład tych, które zawierają warstwę prezentacji). Poniższe protokoły obejmują wiele funkcji warstwy sesji
• ADSP (Apple Talk Data Stream Protocol), który umożliwia ustanowienie dwóm węzłom niezawodnego połączenia do przesyłania danych
• NetBEUI, czyli implementacja i rozszerzenie NetBIOS
• NetBIOS, który w rzeczywistości obejmuje warstwy 5,6 i 7, ale zawiera możliwości dla monitorowania sesji ,aby upewnić się że działają sprawnie
• PAP (Printer Access Protocol), który zapewnia dostęp do drukarek PostScript w sieci AppleTalk
Warstwa Transportowa
W OSI Reference Model, warstwa transportowa jest odpowiedzialna za przekazywanie danych na uzgodnionym poziomie jakości, na przykład przy określonych szybkościach transmisji i poziomach błędów. Aby zapewnić dostawę pakiety wychodzące są przypisywane numerycznie w kolejności. Liczby są dołączane do pakietów , które są transmitowane przez niższe warstwy. Warstwa transportowa na końcowym odbiorze sprawdza numer pakietu aby upewnić się ,że zostały dostarczone i umieścić zawartość pakietu w odpowiedniej sekwencji dla odbiorcy. Warstwa transportowa dostarcza usługi dla warstwy sesji powyżej i używa warstwy sieciowej poniżej, aby znaleźć trasę między źródłem a miejsce przeznaczenia. Warstwa transportowa ma zasadnicze znaczenie na wiele sposobów, ponieważ leży między warstwami górnymi (silnie zależnymi od aplikacji) a dolnymi (które są sieciowe).
Warstwy Posieci A Jakość Transmisji. W modelu OSI, trzy warstwy poniżej warstwy transportowej są znane jako warstwy podsieci. Warstwy te są odpowiedzialne za pobieranie pakietów ze źródła do miejsca docelowego. W rzeczywistości, urządzenia przekaźnikowe (takie jak mostki, routery czy układy X25) używają tylko tych trzech warstw, ponieważ ich zadaniem jest właśnie przekazanie sygnału lub pakietu. Urządzenia takie są znane jako systemy pośrednie (IS). W przeciwieństwie, komponenty, które używają górnych warstw, znane są jako systemy końcowe (ES). Usługi transmisji dostarczane przez warstwy podsieci mogą lub nie być wiarygodne. W tym kontekście usługa niezawodna jest to taka usługa, która dostarczy pakiet bez błędu lub informuje nadawcę jeśli taka bezbłędna transmisja jest niemożliwa. Podobnie , usługi transmisji warstwy podsieci mogą być lub nie zorientowane połączeniowo. W komunikacji zorientowanej na połączenie, połączenie między nadawcą a odbiorcą jest najpierw ustanawiane. Jeśli połączenie się powiedzie, wszystkie dane są przesyłane w sekwencji wzdłuż tego połączenia. Po zakończeniu transmisji, połączenie jest zrywane. Pakiety w takiej transmisji nie muszą być przypisywane numerom sekwencji ponieważ każdy pakiet jest przesyłany bezpośrednio po poprzedniku i wzdłuż tej samej ścieżki. Natomiast w komunikacji bezpołączeniowej, pakiety są wysyłane niezależnie od siebie, i mogą przyjmować różne ścieżki do miejsca docelowego. Przy takim trybie komunikacji, pakiety mogą się tam dostawać losowo , mogą być gubione, wyrzucane lub zduplikowane. Przed transmisją każdy pakiet musi być ponumerowany aby wskazywał pozycję pakietu w transmisji, dzięki czemu może zostać złożony w miejscu docelowym. Ponieważ warstwa transportowa musi mieć możliwość pobierania pakietów między aplikacjami, usługi potrzebne w tej warstwie zależą od tego co robią warstwy podsieci. Im więcej pracy wykonują warstwy podsieci, tym mniej pracy ma warstwa transportowa.
Klasy Usług Podsieci. W Modelu OSI wyróżniamy trzy typy usług podsieci:
• Typ A : Bardzo wiarygodna, usługa zorientowana połączeniowo
• Tyb B : Niewiarygodna, usługa zorientowana połączeniowo
• Typ C : Niewiarygodna, możliwa usługa bezpołączeniowa
Protokoły Warstwy Transportowej. Zapewnia możliwości wymagane dla danej usługi typu aplikacji, kilka klas protokołów warstwy transportowej zostało zdefiniowanych w modelu OSI
•TP0 (Transfer Protocol Class 0), który jest najprostszym protokołem. Zakłada on usługę typu A - to znaczy, podsieć, która wykonuje większość pracy dla warstwy transportowej. Ponieważ podsieć jest wiarygodna, TP0 nie wymaga wykrywania błędów ani korekcji błędów ,ponieważ połączenie jest zorientowane połączeniowo, pakiety nie muszą być numerowane przed transmisją. X25 jest przykładem usługi przekaźnikowej , która jest zorientowana połączeniowo i wystarczająco niezawodna dla TP0
• TP1(Transfer Protocol Class 1), który zakłada podsieć typu B; to znaczy, jedną która może być niewiarygodna. Aby poradzić sobie z tym, TP1 dostarcza swoją własną detekcję błędów wraz z urządzeniami umożliwiającymi nadawcy retransmisję błędnych pakietów
• TP2 (Transfer Protocol Class 2), również zakłada podsieć typu A. Jednak TP2 może transmitować multipleksowo, dzięki czemu wiele połączeń transportowych może być utrzymywanych poprzez pojedyncze połączenie sieciowe
• TP3(Transport Protocol Class 3), również zakłada podsieć typu B. TP3 może również przesyłać multipleksowo, dzięki czemu protokół ten posiada możliwości TP1 i TP2
• TP4 (Transport Protocol Class 4), jest najsilniejszym protokołem, w tym minimalizuje założenia dotyczące możliwości i niezawodności podsieci. TP4 jest jedynym protokołem warstwy transportowej OSI, który wspiera usługi bezpołączeniowe
Inne protokoły warstwy transportowej to:
• TCP i UDP, które zapewniają odpowiednio usługi transportowe zorientowane połączeniowo i bezpołączeniowo. Są używane w większości sieci UNIX′owych
• SPX, który jest używany w środowisku Novell NetWar
• PEP, który jest częścią protokołu XNS z firmy Xerox
• VOTS, używany w sieciach Digital Equipment Corporation
• AEP, ATP, NBP i RTMP, które są częścią pakietu protokołu AppleTalk
Warstwa Sieciowa
Warstwa sieciowa (znana również jako warstwa pakietów) jest trzecią najniższą warstwą lub najwyższą warstwą podsieci. Odpowiedzialna jest za następujące zadania:
• Określanie adresów lub tłumaczenia z urządzeń na adresy sieciowe. Adresy te mogą być w sieci lokalnej lub sieci umieszczonej gdzieś w internecie. Jedną z funkcji warstwy sieciowej jest w rzeczywistości dostarczanie możliwości potrzebnych do komunikacji w internecie
• Znajdowanie trasy między źródłem a miejscem docelowym lub między dwoma urządzeniami pośrednimi.
• Ustanowienie i utrzymywanie logicznego połączenia między tymi dwoma węzłami w celu ustanowienia łączności albo bezprzewodowej albo przewodowej.
Dane są przetwarzane i przesyłanie za pomocą warstwy łącza danych poniżej warstwy sieciowej. Odpowiedzialność za zapewnienie prawidłowego dostarczania pakietów leży w warstwie transportowej, która używa usług warstwy sieciowej.
Protokoły Warstwy Sieciowej. Dwie ważne klasy protokołów warstwy sieciowej są protokołami rozpoznawania adresów i protokołów routingu. Protokoły rozpoznawania adresów skupione na określaniu unikalnych adresów sieciowych dla węzła źródłowego i przeznaczenia. Protokoły routingu dotyczą pobierania pakietów z sieci lokalnej do innej sieci. Po znalezieniu sieci docelowej konieczne jest określenie trasy do sieci docelowej. Ścieżka ta zazwyczaj dotyczy tylko routerów z wyjątkiem pierwszej i ostatniej części ścieżki. Protokoł tej warstwy to:
• ARP (Address Resolution Protocol), konwertujący adresy sprzętowe na sieciowe
• CLNP (Connectionless Network Protocol), protokół stworzony przez ISO
• DDP (Datagram Delivery Protocol), dostarczający bezpołączeniową usługę w sieci AppleTalk
• ICMP (Internet Control Message Protocol), protokół obsługi błędów
• IGP (Interior Gateway Protocol), używany do łączenia routerów w domenie administracyjnej. Jest to również nazwa dla klasy protokołów
• Zintegrowany IS-IS, specyficzny IGP
• IPX (Interwork Packet Exchange), który jest częścią pakietu protokołów Novella
• IP (Internet Protocol) , który jest jednym z protokołów środowiska UNIX
• X.25 PLP (Packet Layer Protocol), używany w sieciach komutowanych X.25
Warstwa Łącza Danych
Warstwa łącza danych jest odpowiedzialna za tworzenie, przesyłanie i odbieranie pakietów danych, Warstwa łącza danych udostępnia usługi dla różnych protokołów w warstwie sieciowej i wykorzystuje warstwę fizyczna do przesyłania lub odbierania materiałów. Warstwa łącza danych tworzy pakiety odpowiednie dla używanej architektury sieciowej. Żądania i dane z warstwy sieci są częścią danych w tych pakietach (lub ramek, ponieważ często są one wywoływane w tej warstwie). Te pakiety są przekazywane do warstwy fizycznej, stamtąd dane są przesyłane do warstwy fizycznej na maszynie przeznaczenia. Architektury sieciowe (takie jak Ethernet, ARCnet, Token Ring i FDDI) obejmują warstwy łącza danych i fizyczną, dlatego te architektury obsługują usługi na poziomie łącza danych, Architektury te również reprezentują także najpopularniejsze protokoły stosowane na poziomie łącza danych. Grupy robocze sieci IEEE (802.x) mają wyrafinowaną warstwą łącza danych w dwóch podwarstwach : kontrola linków logicznych (LLC) na górze i podwarstwa Kontroli dostępu do mediów (MAC) na dole. Podwarstwa LLC musi zawierać interfejs protokołów warstwy sieciowej. Podwarstwa MAC musi zapewniać dostęp do określonego schematu kodowania i transportu.
Protokoły Warstwy Łącza Danych. Protokoły te są używane do etykietowania, pakowania i wysyłania pakietów warstwy sieciowej (poprawnie adresowana Warstwa Łącza Danych). Używane są poniższe protokoły
• ELAP (EtherTalk Link Access Protocol) dostarcza Macintoshom dostęp do sieci Ethernet
• HDLC (High-Level Data Link Control), oparty na SDLC IBM i który został ustandaryzowany przez ISO. HDLC jest bardzo elastycznym protokołem dla usług transmisji danych
• LAPB (Link Access Protocol, Balanced) używany w sieciach X.25
• LAPD (Link Access Protocol, D channel), używany w ISDN
• LLAP (LocalTalk Link Access Protocol) zapewnia Macintoshom dostęp do sieci LocalTalk
• PPP (Point-To-Point) dostarczający bezpośrednią komunikację średniej prędkości między dwiema maszynami. PPP działa w sieciach szeregowych
• SLIP (Serial Line Interface Protocol) zapewnia dostęp do internetowych protokołów sieciowych w sieciach szeregowych Protokół ten może być używany dla dostępu do Internetu
• TLAP (TokenTalk Link Access Protocol) zapewnia dostęp Macintoshom do sieci Token Ring
Warstwa Fizyczna
Fizyczna jest najniższą warstwą w OSI Reference Model. Warstwa ta pobiera pakiety danych z warstwy łącza danych powyżej i konwertuje zawartość tych pakietów w szereg sygnałów eklektycznych które przedstawiają wartości 0 lub 1 w transmisji cyfrowej. Sygnały te są przesyłane przez nośnik transmisyjny do warstwy fizycznej na końcu odbiorczym. W miejscu docelowym, warstwa fizyczna konwertuje sygnały eklektyczne w szereg wartości bitowych. Wartości są pogrupowane w pakiety i przekazywane do warstwy łącza danych.
Zdefiniowane Właściwości Transmisji. Właściwości mechaniczne i elektryczne nośnika transmisyjnego są określone na tym poziomie. Należą do nich:
• Typ przewodu i złączy kabl. Kabel może być współosiowy, skrętny lub światłowód. Typy złączy zależą od typu kabla
• Przypisanie pinów do kabla i złączy. Przypisanie pinów zależy od typu kabla i używanej architektury sieciowej
• Format sygnałów eklektycznych. Schemat kodowania używa do sygnalizacji wartości 0 i 1 w transmisji cyfrowej lub określonych wartości w transmisji analogowej zależy od używanej architektury sieciowej. Większość sieci korzysta z sygnalizacji cyfrowej , a większość z nich używa jakiejś formy kodowania Manchester dla sygnału.
Specyfikacje Warstwy Fizycznej. Przykłady specyfikacji dla tej warstwy obejmuje
• EIA-232d, określa zarówno interfejs i charakterystyki sygnału elektrycznego dla połączenia szeregowego między DTE (data terminal equipment) i DCE (data communications equipment). Norma ta stanowi przegląd i rozszerzenie bardziej znanego standardu RS-232C, która przez wiele lat łączył komputery z modemami i drukarkami. Odpowiada standardom CCITT V24. (interfejs) i V.28 (charakterystyki elektryczne)
• RS-422A i RS-423A, które określają charakterystyki elektryczne zbalansowanego i niezbalansowanego napięcia dla interfejsu cyfrowego. Odpowiada normie CCITT V.10 i V.11, odpowiednio
• RS-449, określa ogólne interfejsy szeregowe dla złączy 37- i 9 pinowych
• RS-530, określa interfejs dla szybkiego 25 pinowego złącza szeregowego między DTE a DCE
• ISO 2110 definiuje przyporządkowanie pinów złącza dla 25 pinowego złącza szeregowego. Te przypisania odpowiadają te zdefiniowane w CCITT V.24 i RS-232D
• IEEE 802.3, definiuje różne rzeczy Ethernetu, w tym połączenia fizyczne i metody sygnalizacji
• IEEE 802.5, definiuje połączenia fizyczne i zasady sygnalizacji dla sieci Token Ring
Model Działania
Ostatecznym celem działania w OSI Reference Model jest wzajemna komunikacja : to znaczy, umożliwia komunikację między porównywalnymi warstwami na dwóch różnych maszynach. A chce komunikować się z taką samą lub inną aplikacją na maszynie B. Podobnie , warstwa transportowa na maszynie A komunikuje się z odpowiednikiem na maszynie B. Ponieważ nie ma bezpośredniego połączenia między warstwami pośredniczącymi, komunikacja musi odbywać się pośrednio : dół hierarchii warstw na jednej maszynie i góra hierarchii na drugiej maszynie. Zatem, aby komunikować się , warstwa aplikacji na A musi najpierw komunikować się z warstwą prezentacji A. Warstwa ta musi z kolei skomunikować się z warstwą sesji poniżej.
SAP (Service Access Points)
Rzeczywistymi interfejsami między warstwami są punkty dostępowe usługi (SAP). Są to unikalne adresy, których warstwy mogą używać wymiany żądań, odpowiedzi i dane. Ponieważ wiele programw może być uruchomionych w danej warstwie, każda potrzebuje własnych SAP dla komunikacji z warstwami powyżej i poniżej. SAP przedstawiają ogólne sloty komunikacyjne między warstwami. Aby zidentyfikować omawianą warstwę, powszechną praktyką jest zwieranie litery identyfikującą
niższą warstwę w parze. Na przykład, SAP łączący proces warstwy prezentacji do warstwy sesji poniżej byłaby znana jako SSAP.
PDU (Protocol Data Units) i SDU (Service Data Unit)
Informacja jest przekazywana między warstwami w formie pakietów, znanych jako PDU .Rozmiar pakietów i definicja zależy od pakietu protokołu związanych z komunikacją poziomą. PDU są czasem znane jako SDU (jednostka usług danych), kiedy zostają przekazane pionowo , czyli gdy usługi sąsiedniej warstwy są używane do przetwarzani lub dostarczania pakietu. Zatem TPUD (pakiet warstwy transportowej) może być rozpatrywany jako SDU, kiedy pakiet jest przekazywany do warstwy sieciowej do routingu. Literatura jest niezgodna czy będzie to TPDU czy NSDU - czy SDU jest nazywane po warstwie źródłowej czy docelowej. Ponieważ pakiety są wypełnianie, mogą być zbyt duże aby przejść dalej jako pojedyncze pakiety. Kiedy to się wydarzy, muszą zostać podzielone na segmenty (mniejsze pakiety), ponumerowane i wysyłane we właściwych rozmiarach PDU. Pakiety segmentowane będą musiałyby być zrekonstruowane przy odbiorze. Każda warstwa wysyłając otrzymuje materiał do odbioru z warstwy nad nią, dodaje nowy materiał (zawierający komunikację warstwy z jej odpowiednikiem na inne maszynie), i przekazuje ją do warstwy poniżej w celu dalszego przetwarzania. W stacji nadawczej, informacja ta jest przekazywana w dół aż do warstwy fizycznej. W tej warstwie, materiał jest przesyłany przez połączenie eklektyczne lub optyczne jako sekwencja bitów. Na stacji odbiorczej, sekwencja bitów jest konwertowana na bajty i przenoszona przez warstwy. Gdy dociera do każdej warstwy na urządzeniu odbiorczym, warstwa usuwa materiał dołączony do warstwy, podejmuje wszelkie działania odpowiednie dla wiadomości i wywołuj ,a następnie przenosi upakowany pakiet do kolejnej, wyższej warstwy. Informacja nagłówkowa , dodawana i upakowana w pakiecie jest znana jako składnik PCI (informacja kontrolna pakietu). W zależności od protokołów może zawierać informacje PCI takie jak adres źródła i miejsca przeznaczenia, ustawienia sterowania. Każda warstwa dodaje własną PCI gdy pakiet jest przekazywany do warstwy. Do chwili gdy pakiet z aplikacji dotrze do warstwy łącza danych, zostanie dołączonych pięć PCI : z warstw aplikacji, prezentacji, sesji ,transportowej i sieciowej. Podsumowując, na każdej warstwie dodaje się i tworzy następujące elementy:
APCI + dane = APDU
PPCI + APDU = PPDU
SPCI + PPDU = SPDU
TPCI + SPDU = TPDU
NPCI + TPDU = NPDU
DPCI + NPDU = DPDU
OS Kernel : Podstawowa część systemu operacyjnego. Jądro dostarcza najważniejszych i podstawowych usług systemowych (takich jak zarządzanie procesami i pamięcią)
OSME (Open Systems Message Echange) : Odnosi się do aplikacji IBM dla wymiany wiadomości X.400
OSTC (Open System Testing Consortium) : Europejskie konsorcjum ,które oopracowało pakiet dla testowania zgodności ITU X.400 serią rekomendacji dotyczących MHS (Message Handling System). Pakiet ten jest używany np. w USA dla oceny zgodności z wymaganiami MHS np. certyfikatu GOSIP (Government Open Systems Interconnection Profile)
OTDR (Optical Time Domain Reflectometr) : W światłowodach, OTDR jest narzędziem do testowania sygnału świetlnego. OTDR może analizować kabel przez wysyłanie sygnału świetlnego a potem sprawdzenie ilości i rodzaju odbitego z powrotem światła
Out-of-Band Communication [komunikacja poza pasmem] : Typ komunikacji, który wykorzystuje częstotliwości poza zasięgiem wykorzystywanym do komunikacji danych lub wiadomości. Komunikacja poza pasmem odbywa się zazwyczaj w celach diagnostycznych lub zarządzania